Waar je mee omgaat word je mee besmet zegt men
Mijn jeugd heb ik doorgebracht op de manege in Hoek Van Holland. Dag en nacht tussen de paarden wat een heerlijke tijd is dat geweest zeg. Die had ik dus voor geen meter willen missen!!!
Het begin voor de liefde voor muziek
En daar op die manege is het allemaal al begonnen, mijn gekte voor muziek en bijna alle muziek wel te verstaan. Vanaf een jaartje of zes kan ik me de klanken van Jaap Valkhof, Jan Boezeroen, en Jacky van Dam met zijn hand in hand de kameraden niet te vergeten herinneren. En natuurlijk niet te vergeten de Sparta mars die regelmatig voorbij kwam op een zaterdag avond.
Zo krijg je dus op elke leeftijd een stukje mee in je leven wat misschien wel de rest van je leven zal blijven bepalen. De voorliefde voor het Nederlandse (Rotterdamse) lied blijft heel erg hoog bij me, geen enkel idee hoe het komt dat het zo sterk in me gebakken zit.
Tiener
Op de leeftijd van ongeveer een jaar of tien a elf ging ik met Bram, Ron Smit, Peet, Anita en Anita mee naar de Bioscoop waar ik voor het eerst van mijn leven kennis maakte met de kreet “I’ll be back” uit de keel van niemand minder dan Arnold Schwarzenegger zelf! Tijdens de reis richting de bios had Ron altijd een cassettebandje in zijn auto aanstaan. Hij is dan ook verantwoordelijk voor mijn voorliefde van de Nederlandstalige band “Doe Maar” en niet z’n beetje ook!
Doe Maar
Er gaat geen week voorbij dat er niet iets van Henny Vrienten en of Ernst Jansz door mijn speakers galmt. De klanken van rumah saya, nederwiet, één nacht alleen en nachtzuster brengen mij in een soort van tijdloze ruimte waar ik uren in kan vertoeven.
Muziek met ballen
Een paar jaar later kwam ik in aanraking met een andere soort muziek. Deze was een stuk ouder dan ik zelf was maar dat mocht de pret al helemaal niet drukken. Wil van Dijk heeft mij de liefde voor de wat alternatieve muziek meegegeven. Zo kwamen de klanken van Rainbow Eric Clapton, Motorhead, Van Halen, Led Zeppelin, Lynyrd Skynyrd en Pink Floyd, en The Cure over mijn toonlader gewandeld en was de kant van stevige muziek ook helemaal ingeprent bij me.
Niet veel later kwam daar een andere collega langs met een geweldig album. Wat ik volgens mij het meeste gedraaid heb in mijn leven tot nu toe. Het was een prachtig zwart album met een hele lichte slangenkop in het zilver. Richard Donker heeft me toen kennis laten maken met de band Metallica. De leadzanger James Hetfield had en heeft een heerlijk rauwe stem, en met zijn “Yea” en “Oeeeeew Yea” dikt hij op een heerlijke manier de muziek aan. Een paar van mijn favorieten zijn bijvoorbeeld Battery, Master of Puppets, The Thing That Should Not Be, Welcome Home (Sanitarium). Kortom de liefde voor een stevige pot muziek was ook behoorlijk aangewakkerd bij me waarvoor dank Richard.
Jong blijven
Dan ga je over in een andere tijd in het leven, der komen kinderen. Dus al dit boven genoemde moest tijdelijk plaats maken voor hits van Kapbouter Plop, Jellabies, iets van tubbies waar ik me verder niet nader over ga uitweiden hahahaha.. Ook deze tijd heeft voors en tegens, het is heerlijk om te zien hoe ze uren zoet kunnen zijn met het meezingen van Bob de Bouwer en Thomas de trein. Je hebt immers alles over voor je kroost.
Toen brak er een iets wat donkere periode in mijn leven, en ja dat bracht natuurlijk ook muziek met zich mee. Alleen deze zag ik niet één twee drie aankomen. Deels was dat door de hype van Luciano Pavarotti die met heel veel bekende muzikanten optrad. Ook sprak mij de akoestische gitaar heel erg aan in deze tijd. Tommy Emmanuel die afkomstig is uit Australische jazz, folkgitarist heeft ook een hele diepe voetafdruk achter gelaten in mijn muzikale ziel.
Na het overlijden van mijn papa kwam ik in aanraking met Herman van Veen, het was één van de grote favorieten van mijn papa. Hij luisterde er graag naar op zijn werk. En op de één of andere manier heb ik daar nooit echt naar geluisterd. Ja tuurlijk hoor je de muziek wel maar je luistert niet naar de teksten die men zingt op dat moment. De nummers “Liefde van later Suzanne Weetje nog Een vriend zien huilen”. Staan gegrift in mijn geheugen. Ook de meiden van Monique zijn gek op één van de nummers van Herman. Spetter Pieter Pater zingen ze dan ook uit volle borst mee als het weer eens uit mijn telefoon komt. Was zelfs het verzoeknummer van de kleinste toen het stumpertje onder narcose moest. Wat een geweldige muziek maakt deze gigant van het Nederlands talige lied.
Lange lijst
Ook moet ik dan in één adem Boudewijn de Groot, Stef bos, De Dijk, ThéLau met The Scene, Ramses, Rob de Nijs, Marco Borsato, Trijntje Oosterhuis, en Glennis Grace noemen. Sjees wat is die lijst oneindig lang aan het worden. Zal zonder twijfel na het posten van dit bericht nog veel meer grootheden vergeten zijn. Om deze allemaal bij naam te noemen waar ik graag naar luister. En zoals ik al eerder zij waar je mee omgaat word je mee besmet zegt men.
Een lach en een traan
Muziek is mijn leven, ik sta er mee op en ga er mee naar bed. Het kan mijn stemming maken en breken. Muziek maakt gevoelens los die alleen los te maken zijn met muziek. Keer op keer weer het zelfde nummer en dan op de eerste toon exact een meter kippenvel krijgen
Grrrrr wat hou ik der van!!!
